Nalçacılılar Grubu 30. yılını kutluyor

Çok küçük yaşlarda başladı bende tribün sevdası. İstanbul takımlarının değil, kendi memleketimizin takımının tribününde kapıldık bu sevdaya. Yıllarca futbol oynadım. Konya’da ki bir çok takımda yer aldım. Ama baktım ki ne yapsam, ne etsem de benden topçu çıkmaz, işte o zaman dedim kendi kendime “bi daha gelmem bu stada“. İşte orada büyük konuşmuşum, sonradan farkettim. Çok büyük bir olguyu, Konyaspor‘u unutmuşum.

Konya Endüstrispor‘un alt yapısında oynadığım dönemlerdi. Belki de herkes Endüstrispor‘luydu takımda. Top toplayıcılık yaptım bir kaç defa maçlarda. Bi ben mi vardım bilmem Konyaspor – Endüstri maçında gözünün yanıyla Konya tribünlerini izleyen, Konya gol attığın da sevinen, Konyaspor’un topu taca çıktığında koşarak alıp gelen, dk’dan yemeyen.. 🙂 Sevdaymış adı sonradan anladık.

İlk maçlarıma babamla birlikte giderdim.

3 erkek kardeş olduğumuz için birimizi götürse, diğerlerini de götürmek zorundaydı. Yazık adama, yanında 3 tane ufaklıkla o Konya stadının kuyruklarını az çekmemiş 🙂 Maç oynanırken gözüm hep tribünlere kayardı. Çoğu zaman gol sevincin de o tribünlere bakar, iyice coşar, sonra haykırır, sevinirdim. Günler geçti,  yaş ilerledi, kendim stadyuma gider duruma geldim. İşte o zaman “yerim çekirdekçi taraftarın içi değil, sevdalıların içi” diye mırıldanıp, Nalçacılılar Grubu’nun içine girdim.

Kaç yıldır o gruplayım bilemem. Ama tahminen 8-9 yıl olmuştur.  Konya’da olduğum sürece her Konyaspor maçına gider ve tribündeki yerimi alırdım. Gün geldi yalnız gittim, gün geldi 400 kişiyle dayandım Konya stadının kapılarına. Gün geldi bilet bulamadık turnikeden atladık da girdik, gün geldi bileti olmayana bilet aldık içeriye birlikte girdik. Gün geldi Konya stadında pankartı ters çevirdik, sırtımızı döndük protestomuzu yaptık. Gün geldi 90 dk avazımızın çıktığı kadar bağırdık. Gün geldi Konya stadında yerimizi aldık, gün geldi deplasman otobüsünde uykumuzu aldık. Ne günler geldi, ne günler geçti ama biz hiçbir zaman doğru olandan şaşmadık! Memleketimizin takımına sarıldık.

Birbirimizin sıkıntısında el uzattık, arka olduk..

Serserilikten, holiganizmden, tribün teröründen kendimizi uzak tuttuk, tutmaya çalıştık. Eskilerden abilerle tanıştık, sevdamıza yeni kardeşler kazandırdık..

Çok söylerlerdi bana “gitme o gruplara bozulursun” diye. Gruplara girmeden önce nasılsa, öyle de devam ediyor hayatım çok şükür. İçkim yok! Kumarım yok! Sigaram da yok lan 🙂 Aklınıza gelen kötü alışkanlıkların hiçbirisi yok. Kısaca sizi yoldan çıkartacak birileri o grubun içinde yok 😉 İnsan ne yaparsa kendine yapar. Nefsiniz sağlam değil, bozulmaya meyilliyse zaten burası olmasa bile başka yerde bozulursunuz 😉

Uzun konuştum, sizi sıkmayım 🙂

Konyaspor’un ilk taraftar grubu olan ve yıllardır onurlu mücadelesini devam ettiren büyük Nalçacılılar Grubu “2 Ağustos Cuma” yani bugün Perşembe Pazarı’nda (Nenehatun Parkı girişi karşısında) düzenlenecek olan Konya usulü iftar yemeğiyle bu onurlu mücadelenin 30. yılını taçlandıracaktır. 30. yıl kutlama etkinlikleri kapsamında iftar sonrası Akyokuş mevkiinde 500 adet meşale ve havai fişek ile muhteşem bir şov düzenleyecektir. 

Nalçacılılar Taraftarlar Derneği Başkanı İbrahim APALI yani İbrahim abimizin tüm Konya ve Konyaspor sevdalılarına davetidir. Bize de bu daveti duyurmak ve icabet etmek düşer. Allah’tan bir mani çıkmaz ise ben de orada olacağım. Görüşmek dileğiyle..