İçimiz Yanıyor!

Akşam ezanı yeni okundu. İki sıra cemaat imamın arkasına geçmiş tekbir bekliyoruz. İmam tekbiri getirmeden önce şöyle bir arkasına bakıyor ve “muhterem cemaat ilk saf daha dolmamış, arkadakiler ön safa gelsinler” diyor. Meğer bizim iki sıra görünen saf, tek sıra bile olamıyormuş. İmam ellerinin tersiyle dünyayı itip tekbirini getiriyor.İçerde imamın güzel sesi, dışarıda korna sesleri…

Caminin az ilerisinde bulunan cadde trafiği kalabalıktan kilitlenmiş durumda. Şehitlerimiz için sokağa çıktığımız ilk günün ardından üç gün geçmiş. Araçlarına bayrak asıp lastik yakanından tutunda, küçücük çocuğunun eline bayrak verip camdan sarkıtanlara kadar herkes dışarıda. Korna seslerinden yer gök inliyor…

Eve doğru giderken teröre lanet yağdıran bir grubun yanından geçiyorum. Omuz omuza girmiş kardeşlerim hep bir ağızdan tekbir getiriyor. Ardından grubun diğer tarafındaki kardeşlerimiz teröre tepkisini küfrederek koymaya başlıyor. İçlerinde elinde alkol şişesiyle dolaşan bir adam gözüme çarpıyor. Bazen bağırıyor, bazen etrafa bakıp gülüyor. Gözlerini alkol almış adamdan ayırmayan sivil polisi görünce içim rahatlıyor…

Kendime soruyorum; acaba dünya üzerinde bir devlet daha var mı ki günlerce korna çalarak, lastik yakarak refaha ve galibiyete erişmeyi uman?

Meydanlar provokatörlerle dolmaya başladı. Ülkemizde kaos ortamı isteyenler pusuya yatmış durumdalar. Sokağa çıkan kardeşimin içi temiz, dışı temiz. Nerden bilsin provokatörün onları kendi emellerine yönlendirebileceğini ya da kışkırtabileceğini. Kardeşimiz vatanı ve şehidi için çıkmış sokağa…

Yok kardeşim yok, gel sen bu kardeşini dinle. Sokakta bizim göremeyeceğimiz oyunlar, pusular var. Sen vatanına olan sevgini kendi işini en güzel şekilde yaparak göster. Öğrenciysen kitabını oku, çalışansan işini iyi yap. Bu devletin şükürler olsun ki Polisi de var, Askeri de…

Her çağrıldığın yere gitme! İlle bir yerlere gideceğim diyorsan, mahallendeki imam günde beş vakit çağırıyor işte… daha ne?

Şehidimiz var içimiz yanıyor. Otur bir Fatiha bağışla şehidimize. Cennette aynı safta olmayı iste…

Vatanın senin çalacağın kornaya değil, okuyacağın Fetih Suresi’ne ihtiyacı var! Kendine gel, titre!

Bizler, Bedir’de babanın oğluyla, amcanın yeğenle, kardeşin kardeşle savaştığını iyi biliriz. Meselenin ırk değil; hak ile batılın, haç ile Hilal’in savaşı olduğunu unutma.

Vatanı için hayatını kaybeden şehitlerimize Cenab-ı Allah’tan rahmet, yaralanan askerlerimize acil şifalar, başta şehitlerimizin yakınları olmak üzere milletimize ve Türk Silahlı Kuvvetleri’ne baş sağlığı ve sabırlar dilerim.

Allah (C.C.), çarşınıza pazar versin. Selametle…

(11 Eylül 2015 | PUSULA Gazetesi kenar yazımdan alıntıdır.)